Opowiadanie. Wszystkim wydawało się, że Stanisław Wokulski nie żyje. Podejrzewano, iż zginął on w ruinach zamku, być może popełnił samobójstwo. Prawda była jednak zupełnie innaStanisław postanowił, że nie wróci już do Warszawy. Nie chciał spotkać się z Izabelą, była to dla bohatera jeszcze bolesna sprawa. Odpowiedź. Szukając uzdrawiającego ziela dla chorego ojca, Ahmed "musiał pokonywać trudy nadludzkie i zwalczać przeszkody, co się zdawały nie do przebycia". Napisz opowiadanie o jednej z baśniowych przygód bohatera. Przed przystąpieniem do pisania opowiadania uzupełnij notatki. Napisz opowiadanie o przygodzie Pinokia według planu:przyjście Pinokia do wróżki , rozmowa z wróżką Pinokio wraca od wróżki, powrót do domu ,radość wercia1881 Rozdział I. Pewnego dnia stolarz Antonio (zwany powszechnie majstrem Wisienką) znalazł w swoim warsztacie kawałek drewna, stosowny do zrobienia nogi do stołka. Dokończ opowiadanie, w którym zmienisz historię ich życia. Napisz swoją pracę tak, żeby wykazać, że dobrze znasz „Balladynę” Juliusza Słowackiego. Zapadł zmierzch. Alina i Balladyna z pełnymi dzbanami malin wróciły do chaty. Wdowa właśnie częstowała księcia świeżo zaparzonym naparem z rumianku. Nadszedł dla niego czas Nielubiana przez dzieciaki ciotka Maryla to także pierwszoplanowa postać serii „Magiczne Drzewo”. Bohaterowie książki muszą wspólnymi siłami podjąć się realizacji bardzo ważnej Dịch Vụ Hỗ Trợ Vay Tiền Nhanh 1s. Mika2005505 Przygoda Pinokia, którą spodobała mi się szczególnie opowiada o tym jak Pinokio znalazł się w Krainie Zabawy. Błękitna Wróżka mobilizowała Pinokia, drewnianego pajacyka, aby sumiennie chodził do szkoły. Na koniec roku, zdobył nawet nagrodę dla najpilniejszego ucznia. Następnego dnia miał się zmienić w chłopca. Z tej okazji chciał zaprosić swoich kolegów na śniadanie. Chciał też zaprosić Knota, swojego przyjaciela. Znalazł go ukrytego pod dachem pewnego wieśniaka. Knot czekał na wóz, który miał go zabrać do Krainy Zabawek. Knot namówił Pinokia, aby ten pojechał z nim do tej krainy. Wóz nadjechał o północy. Było na nim mnóstwo roześmianych chłopców. Niestety dla Pinokia i Knota nie było już miejsca. Ale Pinokio namówiony przez kolegę, wskoczył na osiołka, a Knot usiadł na dyszlu. Szybko dojechali do Krainy Zabawek. Mieszkali tam sami chłopcy. Cały dzień śmiali się i bawili. Nie było tam szkół, ani nauczycieli. Pinokio czół się bardzo szczęśliwy. Pięć miesięcy minęło w mgnieniu oka. Ale po tym czasie zdarzyło się coś strasznego. Pajacykowi wyrosły ośle uszy. Zrozpaczony nałożył na głowę wielką czapkę i pobiegł do Knota. Początkowo Knot nie chciał wpuścić Pinokia do pokoju, ale w końcu otworzył drzwi. Gdy Pinokio wszedł od razu zauważył, że jego przyjaciel też ma ośle uszy. Przyjaciele wybuchli śmiechem. Nie zauważyli nawet, gdy do pokoju wbiegło stado innych osłów. POMOGŁAM??? Pewnego razu do majstra Wisienki trafił niezwykły, bo mówiący ludzkim głosem, kawałek drewna. Postanowił go podarować swojemu przyjacielowi, Dżepetto. Ten wyrzeźbił z kloca pajacyka i dał mu imię Pinokio. Pajacyk okazał się niesforny i kapryśny, uciekł od swojego tatusia i przyłączył się do trupy wędrownych cyrkowców, potem wraz z Lisem i Kotem udał się do miasta Chwytajcymbałów, potem przebywał w Krainie Pracowitych Pszczół. Ze swoich przygód Pinokio czerpał doświadczenia, uczył się. Czuwała nad nim Błękitna Wróżka, która odpowiednio karała go lub nagradzała. Największą nagrodą była przemiana Pinokia z drewnianego pajacyka w chłopca. Najlepsza odpowiedź pysia1472 odpowiedział(a) o 19:52: Rozbójnicy powiesili pajaca na gałęzi Wielkiego Dębu. Dostrzegła go z okna piękna niebieskooka Dzieweczka - Wróżka. Rozkazała swemu podwładnemu sokołowi by przerwał dziobem pętlę szubienicy i ułożył pajaca pod drzewem. Następnie jej stangret Medor - ogromny pudel - nas rozkaz Wróżki zaprzągł karocę i przywiózł ledwie żywego Pinokia do domu Wróżki. Na jej wezwanie przybyli także medycy: Kruk, Sowa i gadający Świerszcz. Orzekli, po długich sporach, że pajac żyje, lecz jest bliski śmierci. Jedynie Świerszcz postawił diagnozę, która mówiła, że półżywy pajac jest wierutnym nicponiem i Pinokia był bardzo ciężki. Miał wysoką gorączkę. Wróżka, obawiając się śmierci pajaca, przyrządziła dla niego lekarstwo. Podała mu do wypicia. Jednak Pinokio, próbując odwrócić uwagę opiekunki, zadawał niepotrzebne pytania o to, czy lekarstwo jest słodkie czy gorzkie. Kiedy Wróżka odparła, że lekarstwo ma gorzki smak, Pinokio zaczął grymasić. Powiedział, że zażyje medykament tylko wtedy, kiedy dostanie kostkę cukru. Przyrzekł więc, że jeśli Wróżka pozwoli mu schrupać kostkę cukru, zażyje lekarstwo. Tak się jednak nie stało. Pajac nadal grymasił. Połknął kolejną kostkę cukru i za nic w świecie nie chciał przełknąć gorzkiego końcu powiedział, że woli umrzeć niż zażywać coś tak ohydnego. Kiedy tylko wyrzekł te słowa otworzyły się drzwi pokoju i w progu stanęły czarne króliki, które niosły trumnę. Poinformowały, że przyszły po Pinokia aby go zabrać. Pozostało mu zaledwie kilka minut życia, ponieważ nie chciał wypić lekarstwa, które wyleczyłoby gorączkę. Przestraszony Pinokio w tej samej chwili pochwycił szklankę i wypił jej zawartośćw mgnieniu oka. Króliki, wzruszywszy ramionami, mamrocząc coś pod nosem, poszły błyskawicznie doszedł do siebie. Był zdrów i cały. Opowiedział wróżce swoje przygody. Jednak podczas opowiadania pajacowi coraz bardziej wydłużał się nos. Przerażony Pinokio nie wiedział co się dzieje. W miarę upływu czasu, kiedy opowiadał, nos stawał się coraz dłuższy, aż osiągnął takie rozmiary, że pajac nie mógł się poruszać. Wróżka śmiała się z kłamstw Pinokia. Wyjaśniła mu, że za każdym razem, kiedy Pinokio kłamie, jego nos staje się dłuższy. Istnieją bowiem dwa rodzaje kłamstw. Pierwsze maja krótkie nogi,a drugie długi nos. Zawstydzony Pinokio nie wiedział co ze sobą zrobić, gdzie się schować, długi nos uniemożliwiał mu jakiekolwiek poruszanie dała pajacowi nauczkę, że nie wolno kłamać. Pinokio długo płakał i krzyczał. Wróżce zrobiło się żal pajaca. Klasnęła w dłonie, a na ten dźwięk pojawiło się stado dzięciołów, które z tak ogromną zawziętością dziobały nos Pinokia, że przywróciły mu jego dawny kształt. _____________________________________________________Powodzenia xDeeeeee ! Uważasz, że ktoś się myli? lub TYTUŁ : PINOKIO AUTOR : CARLO COLLODI CZAS AKCJI : NIEOKREŚLONY MIEJSCE AKCJI : BLIŻEJ NIEOKREŚLONE MIASTO WE WŁOSZECH, Kraina Głupków, Kraina Zabawek, Wyspa Pracowitych Pszczół GATUNEK LITERACKI : BAŚŃ RODZAJ LITERACKI : EPIKA TYP NARRACJI : NARRACJA TRZECIOOSOBOWA Tytuły rozdziałów książki : I Jak to się stało, że majster Wisienka, stolarz, znalazł kawałek drzewa, który płakał i śmiał jak dziecko. II Majster Wisienka ofiarowuje kawałek drzewa swojemu przyjacielowi imieniem Dżeppetto; pragnie on wystrugać cudownego pajaca, który potrafiłby tańczyć, fechtować się i robić karkołomne skoki. III Wróciwszy do domu Dżeppetto przystępuje natychmiast do sporządzenia pajaca i nadaje mu imię Pinokio. Pierwsze psoty pajaca IV Przygoda Pinokia z Gadającym Świerszczem, z której widzimy, że niegrzeczne dzieci bardzo nie lubią, gdy je karcą ci, co są od nich mądrzejsi. V Pinokio jest głodny i szuka jaja, żeby zrobić sobie jajecznicę, ale jajecznica ulatuje mu przez okno. VI Pinokio zasypia z nogami na fajerce z żarem i następnego ranka budzi się z opalonymi stopami. VII Dżeppetto wraca do domu i daje pajacowi śniadanie, które biedaczysko przyniósł dla siebie. VIII Dżeppetto dorabia Pinokiowi nogi i sprzedaje własny kaftan, żeby mu kupić elementarz. IX Pinokio sprzedaje elementarz, żeby pójść do teatru marionetek. X Marionetki rozpoznają w Pinokiu swego braciszka i urządzają mu ogromną owacją; ale w najpiękniejszej chwili ukazuje się Ogniojad, dyrektor teatrzyku marionetek, i pajacykowi grozi smutny koniec. XI Ogniojad kicha i przebacza pajacykowi, który potem ocala od śmierci swego przyjaciela Arlekina. XII Ogniojad daje pajacykowi. pięć złotych monet, żeby je zaniósł swemu tatusiowi, ale Pinokio, obałamucony przez Lisa i Kota, idzie razem z nimi. XIII Gospoda „Pod Czerwonym Rakiem". XIV Pinokio spotyka zbójców, ponieważ nie usłuchał dobrych rad Gadającego Świerszcza. XV Zbójcy nadal gonią Pinokia, a dogoniwszy wieszają na gałęzi Wielkiego Dębu. XVI Piękna Dzieweczka o błękitnych włosach każe zdjąć pajaca, kładzie go do łóżka i wzywa trzech lekarzy, żeby dowiedzieć się, czy żyje, czy też umarł. XVII Pinokio zjada kawałek cukru, ale nie chce wziąć na przeczyszczenie; dopiero kiedy widzi grabarzy, którzy przychodzą go zabrać, wypija lekarstwo. Potem kłamie, a za karę wydłuża mu się nos. XVIII Pinokio odnajduje Lisa i Kota, a potem idzie z nimi, żeby zasiać cztery cekiny na Polu Cudów. XIX Pinokio, okradziony z cekinów, dostaje jeszcze za karę cztery miesiące więzienia. XX Wypuszczony z więzienia Pinokio chce wrócić do domu Wróżki, ale po drodze spotyka okropnego węża, a potem wpada w paści. XXI Pinokio zostaje schwytany przez wieśniaka, który go zmusza, żeby pilnował kurnika jako pies łańcuchowy. XXII Pinokio wykrywa złodziei i w nagrodę zostaje wypuszczony na wolność. XXIII Pinokio opłakuje śmierć pięknej Dzieweczki o błękitnych włosach, potem znajduje Gołębia, który przenosi go na brzeg morza; tam rzuca się w wodę, aby ratować swojego tatusia Dżeppetta. XXIV Pinokio przybywa na Wyspę Pracowitych Pszczół i odnajduje Wróżkę. XXV Pinokio przyrzeka Wróźce, będzie posłuszny i że będzie się uczył. Sprzykrzyło mu się być pajacem i chce zostać grzecznym chłopcem. XXVI Pinokio idzie ze swoimi kolegami szkolnymi nad brzeg morza, żeby zobaczyć straszliwego rekina. XXVII Wielka bitwa Pinokia z kolegami, z których jeden zostaje ranny. Karabinierzy aresztują Pinokia. XXVIII Pinokio jest w niebezpieczeństwie — ma zostać usmażony na patelni jako ryba. XXIX Pinokio wraca do Wróżki, która przyrzeka mu, że nazajutrz nie będzie już pajacem, tylko zmieni się w chłopczyka. Wielkie śniadanie z białą kawą dla uczczenia tego zdarzenia. XXX Pinokio, zamiast stać się chłopcem, ucieka potajemnie ze swoim przyjacielem Knotem do Krainy Zabawek. XXXI Po pięciu miesiącach Ŝycia w raju próżniaków Pinokia spotyka bardzo przykra niespodzianka… XXXII Pajacowi wyrastają ośle uszy, po czym cały zmienia się w prawdziwego osła i zaczyna ryczeć. XXXIII Pinokia, który stał się prawdziwym osłem, prowadzą na targ, gdzie kupuje go dyrektor cyrku z zamiarem nauczenia go tańców i skoków przez kółko; pewnego jednak wieczoru osioł okulał i dyrektor odsprzedaje go na skórę do obicia bębna. XXXIV Pinokio, wrzucony do morza i ogryziony przez ryby, staje się znowu pajacem, takim jak dawniej, ale kiedy płynie, żeby się ocalić, zostaje, połknięty przez straszliwego rekina. XXXV Pinokio odnajduje w cielsku rekina… Kogóż to odnajduje? Przeczytajcie ten rozdział, a dowiecie się XXXVI Pinokio w końcu przestaje być pajacem i zmienia się w chłopca. Minęło wiele lat, Pinokio był chłopcem, miał dużo pieniędzy i zaczął szybko rosnąć. Chłopiec, gdy tylko dostał pieniądze od Wróżki, poszedł na targ i kupił sobie i swojemu ojcu piękne, ciepłe zimowe ubrania. Kupił też sporo jedzenia. Zostało mu jeszcze dużo pieniędzy. Postanowił, że odda je potrzebującym ludziom. Gdy szedł do fundacji zajmującej się biednymi osobami i zwierzętami, przed budynkiem zauważył Lisa i Kota. Siedzieli żebrząc o kawałek chleba i trochę pieniędzy. Pinokio chciał przejść obojętnie i nie pomóc chorym i głodnym. Nagle pomyślał -„a gdybym to ja, po wypluciu przez rekina, musiał zostać żebrakiem?”. Stanął i dał Lisowi i Kotu kawałek chleba, który miał w kieszeni swojej nowej kurtki. Lis i Kot jedli, aż im się uszy trzęsły i w wyniku tego zamieszania zwierzęta nie podziękowały chłopcu. Gdy Pinokio miał wejść do budynku, zza drzwi ukazała mu się postać Ogniojada i wszystkich kukiełek z teatru marionetek. Ogniojad był w fundacji, ponieważ grał pięć godzin wcześniej spektakl dla biednych. Chłopiec opowiedział znajomym swoją historię. Kiedy po godzinie rozmów Pinokio wszedł do fundacji, panowała tam ogłuszająca cisza. Na krześle siedziała piękna kobieta o niebieskich włosach. Spytała się go, co tu robi? Chłopiec zrozumiał, że to dobra Wróżka, która prowadzi fundację. Kobieta opowiedziała mu, że mieszka w budynku fundacji, bo odkąd była chora, wszystkie pieniądze wydawała na leki, została jej tylko stara fundacja po ciotce. Pinokio nie wahając się ani chwili, zapytał Wróżkę, czy z nim zamieszka. Czarodziejka początkowo odmawiała, mówiła, że nie powinna nadużywać cudzej gościnności, ale uparty chłopiec nie przestawał jej namawiać, aż w końcu się zgodziła. Gdy Wróżka spakowała swoje rzeczy, wszyscy poszli do domu. Wieczorem Chłopiec poszedł do szkoły na rozdanie świadectw końcowych. Okazało się, że ukończył szkołę z bardzo dobrym wynikiem. Gdy wrócił, czekała na niego wystawna kolacja, którą zjadł ze smakiem. Później bardzo zmęczony poszedł spać. Jak rano się obudził, uznał, że musi pójść do pracy. Po kilku tygodniach szukania zajęcia, Pinokio znalazł pracę u starego muzyka, który prowadził sklep ze starymi instrumentami. Dostawał taką sumę pieniędzy, że zdołał kupić jedzenie, zapłacić rachunki i zostało mu jeszcze na utrzymanie: Świerszczyka, Wróżki, Dżepetta i siebie. Tak mijały kolejne dni Pinokia, który zmienił się na lepsze. Swoim uśmiechem uszczęśliwiał każdego dnia swojego ojca Dżepetta i wszystkich przyjaciół. Natalia B. Spełnione marzenia Największym marzeniem Pinokia było to, aby zostać chłopcem. Tak też się stało, kiedy zmienił swoje postępowanie. Pinokio mówił, śpiewał, skakał i tańczył tak jak wszyscy chłopcy w jego wieku. Pewnego dnia postanowił, że musi odkupić elementarz i jak jego rówieśnicy, pójść do szkoły. Ale jak tu odkupić, kiedy nie ma się ani grosza? Z pomocą przyszedł mu mistrz Ogniojad, którego spotkał pewnego dnia na ulicy. Zatrudnił on chłopca w swoim teatrze marionetek. Ponieważ dzieci bardzo go lubiły, a na jego przedstawienie przychodziły coraz większe tłumy, Pinokio szybko dostał podwyżkę. Za pierwszą pensję kupił elementarz i przybory szkolne, a za następną skompletował ubrania na zimę dla siebie oraz swojego ojca. Gdy rozpoczął się rok szkolny, Pinokio z ochotą poszedł do szkoły. Tam uczył się pilnie przez cały rok. Kiedy rozpoczęły sie wakacje, chłopiec znów zaczął występować w teatrze kukiełek, dzięki temu zarobił tyle pieniędzy, że mógł zabrać ojca w daleką podróż. W drodze Dżepetto poznał panią Izabell, która jechała ze swoim synem Paolo - rówieśnikiem Pinokia. Chłopcy zaprzyjaźnili się bardzo, a i dorośli poczuli do siebie sympatię. Po pewnym czasie Dżepetto i Izabell pobrali się, a Pinokio nie dość, że miał przyjaciela, to również zyskał brata. Odtąd cała czwórka żyła długo i szczęśliwie. Oliwia T. z kl. IV ,,DALSZE LOSY PINOKIA" Dalsze losy Pinokia nie były szczęśliwe, jak się zapowiadały. Chociaż pilnie się uczył i ciężko pracował, w jego domu panowała bieda. Jego ojciec Dżeppetto bardzo się rozchorował. Nie mógł już pracować, bo bolały go ręce. Ludzie ze wsi pomagali im przeżyć. Przynosili jedzenie, drewno do kominka, lekarstwa i ubrania. Kiedy Pinokio skończył szkołę i był już dorosły, postanowił wyruszyć w świat w poszukiwaniu pracy. W porcie dostał się na statek, który pływał po morzu. Chłopiec czyścił tam podłogi, łowił ryby, sprzątał śmieci, ale za to wszystko dostawał marne grosze. Lecz pewnego dnia los się do niego uśmiechnął. Wyłowił w sieci wielką skrzynię pełną złota. Pinokio był bardzo szczęśliwy, że w końcu może wrócić do domu. Na brzegu czekał na niego ojciec, był już bardzo słaby. Chłopiec wezwał lekarza, który wyleczył staruszka. Od tamtej pory Pinokio już nigdy nie opuścił domu i ojca. Pinokio sprawił, że ich życie stało się szczęśliwe i lepsze BARTEK Ż. KL. IV Opowiadanie o dalszych losach Pinokia Pinokio, dzięki swemu dobremu zachowaniu przestał być drewnianym pajacem i stał się chłopcem. Dżepetto pouczał syna, że „-Kiedy złe dzieci zmieniają się w dobre, do ich domu wraca radość i szczęście” i było to prawdą. Od tej pory życie Pinokia i Dżepetta zmieniło się na lepsze. Pinokio był bardzo pilnym, wzorowym uczniem. Dżepetto odzyskał zdrowie i stał się wesołym człowiekiem. Doskonale sobie radził z pracą w drewnie i miał dużo sił, więc postanowił otworzyć warsztat stolarski. Gdy Pinokio był w szkole, Dżepetto pracował w warsztacie, a gdy chłopiec wrócił ze szkoły, pomagał ojcu ucząc się jednocześnie stolarstwa. Dzięki temu zaczęło im się dobrze powodzić. Pewnego dnia odwiedziła ich Wróżka. Gdy zobaczyła, jakie zaszły u nich zmiany, była pełna radości. Pinokio poprosił ją, by z nimi zamieszkała. Wróżka zgodziła się. Po niedługim czasie Dżepetto oświadczył się jej, a następnie odbyło się ich huczne wesele. Stali się wspaniałą rodziną żyjącą w zgodzie i miłości. Wróżka zajmowała się domem, Dżepetto warsztatem, a Pinokio zdobywał wykształcenie i w przyszłości został wspaniałym stolarzem, słynnym na całą okolicę. Bieda do ich domu już nie zajrzała, a zawsze gościła radość, szczęście i miłość. Tak wyobrażam sobie dalsze losy Pinokia, Dżepetta oraz Wróżki. Julia W. kl. IV ,,DALSZE LOSY PINOKIA" Po wielu przygodach i smutnych chwilach Pinokio i Dżeppetto zaczęli nowe wspólne życie. Chłopiec postanowił pilnie się uczyć i pomagać ojcu .Po wielu latach nauki, jako mądry młodzieniec, Pinokio stwierdził, że wykorzysta talent ojca i otworzy sklep z zabawkami. Wiele dzieci w miasteczku chciało mieć którąś z zabawek wykonaną przez Dżeppetta .Były one śliczne i robione z drewna. Pajacyki, klocki, kolejki znikały z półek w ciągu kilku dni. Ojciec z synem nie musieli się już martwić się o pieniądze i jedzenie. Za zaoszczędzone pieniądze pomagali biednym chłopcom, którzy nie mieli rodziców. Pinokio jak dorósł, postanowił zaopiekować się jednym z nich, aby nie zszedł na złą drogę, jak on w dzieciństwie. Pinokio swoim postępowaniem pokazał, że warto być dobrym człowiekiem, bo tylko pracą i dobrocią można osiągnąć swój cel. Mateusz Ż. kl. IV

pinokio opowiadanie jednej z przygód